Uzun Yalnız Yol
UZUN YALNIZ YOL
Sesim her uçurumda bekler
Resimleri güzelleştirmek için.
Bir gün durmadan akıyordu.
Ezbere yaşıyordu bir el, tespih taneleri telaşlı
(Oysa tek tek sevmeliydi her birini, hepsi kırmızıysa da)
Bir çocuk, bakmanın zaman aşımıyla, otobüs camlarında büyüyordu.
(Ve her kırmızıda adam bilmeden, geçen çocukluğunu çağırıyordu)
Otobüs
Durdu.
Nefes aldık.
Kalktı.
(…)
Yazar: Betül Yegül
Edebiyat Şiir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder